Podpis elektroniczny został w Unii Europejskiej wprowadzony uchyloną dyrektywą odnośnie Wspólnotowej Infrastruktury Podpisów Elektronicznych. W jej treści zostały wyróżnione trzy rodzaje podpisu elektronicznego, który różni się rosnącym poziomem wiarygodności. Mianowicie mowa o:
– podpisie elektronicznym, a więc o deklaracji tożsamości autora, którą składa się w postaci elektronicznej pod dokumentem (np. imię, nazwisko, kopia podpisu, itp.)
– zaawansowany podpis elektroniczny, a więc podpis, który umożliwia zastosowanie odpowiednich środków technicznych; jednoznacznie wiążę się z dokumentem oraz autorem; bardzo trudny do sfałszowania,
– kwalifikowany podpis elektroniczny, a więc szczególna forma podpisu zaawansowanego, spełniająca wymagania techniczne oraz organizacyjne.

Z dniem 1 lipca 2016 roku ową dyrektywę zastąpiono Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady odnośnie identyfikacji elektronicznej oraz usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym. Wprowadzenie nowej regulacji wprowadziło jednolite na terytorium całej Unii Europejskiej podejście do świadczenia usług zaufania, które mają na celu zapewnić bezpieczeństwo transakcji elektronicznych, które realizowane są w Internecie.

Owe rozporządzenie wprowadza również powszechnie rozpoznawalne mechanizmy identyfikacji elektronicznej, które umożliwiają jednoznaczną weryfikację tożsamości użytkowników usług online. Oprócz tego, co powyżej ? wprowadza się również pieczęć elektroniczną, doręczenia elektroniczne, jak również zabezpieczenia stron WWW.